موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه پرسنل بهداشتی- درمانی شاغل در درمانگاه ها و بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی

زمینه و هدف : ضعف کادر درمانی برای شناسایی خشونت خانگی یک مساله مهم است چرا که در این صورت حمایت مناسبی ارایه نمی­شود. از طرف دیگر غربالگری روتین به شناسایی سریع خشونت خانگی منجر می­شود و لذا ممکن است شبکه گسترده­تری از راهکارهای پیشگیری را فراهم کند که پیشگیری اولیه و مهم­تر از آن ثانویه و ثالثیه را هم دربرمی­گیرد؛ لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه پرسنل بهداشتی- درمانی شاغل در درمانگاه­ها و بیمارستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی شهید بهشتی در سال 1388 انجام شد.   روش بررسی : پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که بر روی 100 نفر از کادر بهداشتی- درمانی شاغل در درمانگاه­های بهداشتی و بیمارستان­های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی انجام شد. ابزار گرد­آوری داده­ها در این مطالعه، پرسشنامه­ای شامل مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه دیگری برای سنجش موانع غربالگری خشونت خانگی از دیدگاه کادر بهداشتی و درمانی بود. در این پژوهش، انتخاب درمانگاه­ها و بیمارستان­ها به صورت تصادفی بود. در واحد منتخب و در صورت تمایل به همکاری، نمونه­گیری به صورت در دسترس انجام شد. یافته­ها با استفاده از نسخه spss 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .   نتایج : براساس یافته­های به دست آمده در این مطالعه، میانگین سنی افراد مورد پژوهش، 38/6±81/33 سال بود. بیشتر پاسخ­دهندگان (63%)، تحصیلات لیسانس داشتند و دو سوم آنان را (79%) ماماها و پرستاران تشکیل می­دادند. میانگین سابقه خدمتی پرسنل مورد مطالعه، 34/5±39/9 سال بود. در بررسی موانع فردی غربالگری در حطیه های مختلف، اکثر شرکت­کنندگان به قابلیت خود برای بررسی خشونت خانگی اعتماد داشتند و از کمک به زنان خشونت دیده، احساس رضایت می­کردند. با این وجود، به دلیل عدم آموزش مناسب در این زمینه، از سوال کردن درباره خشونت علیه زنان، تردید داشتند. همچنین بیشتر آنان عنوان کردند که هیچ اقدامی نمی­کنند مگر این­که خود زنان تحت خشونت، کمک بخواهند. در حیطه موانع شغلی، عدم زمان کافی برای مطرح و بحث کردن درباره خشونت خانگی، عدم وجود منابع حمایتی کافی و پیامدهای قانونی از جمله موانع غربالگری خشونت خانگی بود که توسط اکثر شرکت­کنندگان مطرح گردید.   نتیجه­گیری : با توجه به نتایج پژوهش، توجه به عوامل خطر خشونت خانگی و منظور نمودن خشونت به عنوان مشکلی که احتیاج به غربالگری دارد، می­تواند در شناخت افراد در معرض خطر و برنامه ریزی برای آموزش زنان برای برخورد درست با موارد سوء رفتار و همچنین برای شناخت راه ­ های کاهش خشونت توسط مردان سودمند باشد.